Episode 02 S 2015 (Bloody Valetines)

Co miało być wykonane zostało wykonane. Trasa, którą planowałem już od czerwca, jednakże kontuzja odłożyła ją na drugi plan. Pobudka o 5:10. O 6:18 wyjechałem pociągiem do Iławy. Podróż bardzo miła. Dosiedli się do mnie panowie, którzy popijając piwko pogadali ze mną o tematach życiowych. Start z Iławy około 8:50. Warunki przyjemne, bezwietrznie jednak zimno dawało się we znaki. Przy starcie miałem około 5 st. C. Jak tylko rozgrzałem się chłód przestał mi dokuczać. Nie przeszkadzał mi nawet brak słońca. Przygody zaczęły się za Lubawą gdzie pobiłem swój oficjalny rekord prędkości: 62.61 km/h. Odcinek Lubawa-Brodnica będę jednak pamiętał przez wiele lat :D. Cały czas jest góra dół i prędkość waha się od 15 do 50 km/h. Myślałem, że wypluję płuca miejscami. Dla porównania dla kolegów ze Świętokrzyskiego wygląda to jak odcinki Pawłów-Nowa Słupia lub Bodzentyn-Górno. Dalej już trasa nie była tak męcząca. Dała się jednak we znaki jakość asfaltu za Brodnicą. Dużo pęknięć i koleiny. Główna szosa na którą wjechałem  za Rypinem była już OK. Gładki asfalt łagodne podjazdy i zjazdy. W Golubiu-Dobrzyniu zorientowałem się, że zostało mi jedynie 70 min do pociągu i około 15-20 km. trasy. Cisnąc w ciemnościach jak szalony pierwszy raz w życiu na podjeździe w Golubiu złapał mnie skurcz w obie łydki na raz. Ból konkrety ale musiałem cisnąć. Wypluwając znowu płuca, ignorując pseudo-ścieżki rowerowe dojechałem do Kowalewa. Tam wjechałem już na ścieżkę. Oczywiście za następnym pagórkiem stała drogówka. He's so lucky.... Na dworcu byłem 17:13, pociąg odjeżdżał o 17:26.  

Podusmowanie
-nowy rekord prędkości
-Kujawsko-Pomorskie - zaliczone wszystkie gminy.
-pobity rekord w najkrótszym czekaniu na ostatni pociąg do Bydgoszczy - 13 min. pobity o 6 min :D.
-zostałem obszczekany przez największą ilość psów podczas jednej wycieczki. Po prostu w tamtym regionie nie ma płotów :D

No cóż. Po wczorajszym maratonie Heroes 3 i siedzeniu w domu z powodu mgły, mrzawki i ruchu na Wszystkich Świętch czas się wreszcie ruszyć. Stan roweru stoi pod znakiem zapytania. Trzymająca się na włosku linka przedniej przerzutki, rozwalona sztyca podsiodłowa, strzelająca tylna piasta. Hmm...
Mimo to jedziemy. Piękne słońce a i ciepło jak na listopad, powietrze ostre ale czyste. Wiatr nie daje się we znaki a i ruch nieduży. Trasa minęła bardzo sprawnie i szybko a i prędkość też zadawalająca jak na tyle szutru i dróg piaszczystych. Jedynie zawidłem się trochę nad Jeziorem Jezuickim gdzie dostępu do brzegu nie ma. Ale cóż jeziora Jezuickie mają tendencję to dego, że wszędzie dokoła są działki wypoczynkowe ogrodzone płotem lub wysokie na 2 metry szuwary...
OK teraz chyba tylko czas na gruntowną naprawę roweru. 

Bydgoszcz-Lubostroń-Brzoza-Bydgoszcz czyli kolejny odcinek moich wycieczek pt.: "Mguelta Kujavia". Wczorajszy atak prawieże zimy utwierdził mnie w przekonaniu, że znowu nie będzie mi dane przejechać planowanej i niezrealizowanej dotychczas trasy po Pojezierzu Brodnickim. Musiała więc znaleźć się jakaś alternatywa. 
Ruszyłem więc swój ... rower i pojechałem. Mimo mżawki na samym początku jechało się bardzo przyjemnie nie biorąc pod uwagę zamokniętych okularów przez, które prawie nic nie widziałem. Po paru km przestało już padać i jechało się ok. Etap do Lubostronia trochę utrudniał mi wiatr w twarz jak i wilgoć. Co do 5 km drogi nieutwardzonej na Dębinek jedzie się nią bardzo dobrze. Po chwili przerwy i oglądaniu pałacu wróciłem do Bydgoszczy przez Brzoze. Na odcinku Łabiszyn - Brzoza jechało się niezbyt przyjemnie: duży ruch i słaba nawierzchnia (przełomy). Dalej już jazda była dużo bardziej przyjemniejsza. W Białych Błotach chciałem wbić się jeszcze na obwodnicę i wjechać do Bydgoszczy od strony Nakła. Niestety poza wjazdem na obwodnice przez jakieś 500 m. ekspresówki nie udało mi się znaleźć alternatywy. Zrezygnowałem więc ponieważ jestem grzecznym chłopcem i wiem, że przepisów ruchu drogowego łamać nie wolno.

Książki-Jabłonowo Pom.-Kwidzyn-Warlubie czyli najbardziej dziurawa trasa w moim życiu. Tak dziś będę dużo narzekał. Pobudka 5:00. Zadowolony wyruszałem o 6:20 pociągiem do Książek. W pociągu spotkałem w przedziale 3 dresiarzy, od których zionęło wódą na kilometr. Także do Solca miałem wrażenie, że nie jestem w pociągu ale w Polmosie przy produkcji. Do Torunia miałem spokój ale niestety tam dosiadła się do mnie grupa +50, jakieś 10 osób z rowerami. Ludzie ci darli się na cały pociąg conajmniej jak gimbaza na koncercie bibera, czy jak go tam zwał. Wysiadka w Książkach około 8:00. Dalej ciśniemy już mocno rowerkiem po tych pięknych terenach. Rano było trochę zimno - 9 st. C i pochmurno, później zrobiło się już cieplej i słonecznie. Widoki bardzo ładne, podjazdy konkretne niestety asfalt dał się mocno we znaki. Do samego Kwidzyna miałem więcej dziur niż asfaltu. Co ciekawe pierwszy raz jechałem też szutrową drogą wojewódzką. W Kwidzynie pochmurzyło się mocno i złapał mnie przelotny deszcz. Przyjąłem jednak dwie minipizze, poprawiłem kubusiem i ruszyłem dalej. Na szczęście droga dalej poprawiła się i jechało się super wśród jesiennej scenerii a i deszcz za niedługo minął. W Warlubiu złapałem już pociąg do Bydgoszczy. 

Poniżej link i kilka zdjęć.  

LINK DO TRASY

Ależ ona na mnie patrzy :D Gdzieś koło Świecia nad Osą.


Piękna jesień - okolice Wielkiej Tymawy.



10 województwo do kolekcji. Żeby nie było, że nie było.



Jezioro Dłużek



Jezioro Goryńskie



120 kilometrów dziur, asfalt jeśli był to wyglądał tak :D



Wisła - okolice Kwidzyna



Jesień - gdzieś koło Małej Karczmy



Warlubie -koniec podróży.

Skoro jesień już w pełni i drzewa stają się już żółto-rude postanowiłem wybrać się do regionu znanego mi tylko z opowieści czyli na Kaszuby. Nie byłem tam nigdy, a zaplanowana wcześniej z mapą wycieczka kusiła licznymi podjazdami. Start około 10:00 z Czerska. Dalej na północ na Kościerzynę. Na początku trochę walki z zimnem - 9 stopni. Już po kilkunastu kilometrach zaczęły się pierwsze pagóry, które konkretnie mnie rozgrzały. Wiatr nie dawał się we znaki a mocne słońce sprawiało, że jechało się całkiem przyjemnie. Dalej podjazdy coraz bardziej konkretne ale "Kiełbasa Gospodarza", buły i żelki z Biedry sprawiły, że miałem siłę jechać dalej. Najciekawszym miejscem były okolice Jeziora Ostrzyckiego i podjazdu na Wieżycę. Dawno nie miałem wrażenia, że serce chce wydostać się przez gardło. Na samym szczycie "Królowej Polskich Nizin" zrobiłem dłuższy odpoczynek, przyjąłem następną bułkę i kawał kiełbasy. Wszedłem też na wieżę popodziwiać widoki. Zapierają dech w piersiach (patrz zdjęcia). Po zjeździe ze szczytu ruszyłem prosto na Kartuzy a następnie już do Wejherowa ale trochę inną drogą niż zaplanowałem. Jakoś tak wyszło. Cały czas podjazdy konkretne. W Wejherowie zrobiło się już niestety ciemno. Dalej jazda na światłach. W Redzie postanowiłem skręcić na Puck (po prostu mi się czasem włącza przy zmęczeniu coś takiego - "Marian co ty nie dasz rady" - Nie wiem Bóg sam czy szatan?). I dotąd wszystko szło dobrze. Za Redą spotkał mnie kolejny podjazd, na którym po raz kolejny zaciskałem gardło, żeby moje serce nie poszło na spacer. W Pucku zorientowałem się, że mogą być problemy ze zdążeniem na pociąg. Spoko damy radę. Narzuciłem sobie konkretne tempo - 30 km/h z licznika nie schodziło. Zacząłem też walczyć z mgłą, która stawała się coraz większa. Niestety w Rumi musiałem się pogubić, co zaowocowało jakimiś dodatkowymi 5 kilometrami. Zacząłem już wątpić, że zdążę ale nie poddałem się. I znowu historia z happyendem. O 21:52 byłem na dworcu Gdynia Główna skąd o 22:09 odjeżdżał mój pociąg. Życie jest piękne. Starczyło jeszcze czasu na Mac Donalda (na wynos wziąłem oczywiście i w pociągu zreflektowałem już :) 

                                                                                                                                   Opis zawierał lokowanie produktóf :D
MAPA TRASY

Południowe Kaszuby 



Jezioro Brodno Wielkie



Jezioro Ostrzyckie



Widoki z Wieżycy



Wieżyca - 329 m.n.p.m.